In deze rubriek: foto interview vertellen leden van de Photo Inspiration Club het verhaal achter hun foto. Iedere maand zetten we een lid van onze fotoclub in het zonnetje en krijgen we meer te weten over een foto. Hoe deze tot stand is gekomen, wat de instellingen waren en wat de gedachte achter de foto was. Niet alleen geeft dit meer inzicht achter de foto zelf, maar is het ook heel erg leerzaam om over de schouders me te kunnen kijken van een andere fotograaf. Ben je nog geen lid van een fotoclub of ben je nieuwsgierig of dit ook iets voor jou is? Via de fotoclub worden regelmatig leuke foto-opdrachten, uitjes en exclusieve webinars gehouden. Lid worden is voor iedereen mogelijk. Bezoek onze website of klik op de link voor meer informatie.
het foto interview met clubliD Clasien Geestman
Fotograaf: Clasien Geestman
Camera-instellingen
Camera: Sony A6000, cropfactor 1.5
Objectief: Sony 1.8 – 35 mm prime-lens
Brandpuntsafstand: 35 mm
Scherpstellen: Handmatig
Diafragma: f/8 (om mee te starten. F/9.5 zal het uiteindelijk worden)
Sluitertijd: 8 sec.; later 6 sec.
Transportmodus: Zelfontspanner van 10 seconden (of gebruik een draadloze trigger)
ISO-waarde: 100
Ruisonderdrukking op de camera uit (dan wordt het beeld op de display sneller zichtbaar – ruisonderdrukking achteraf kan ook altijd nog, maar blijkt niet nodig).
Hoe is de foto tot stand gekomen?
Wind en regen drukken de laatste bloeiende narcissen tegen de grond. ‘Pluk mij, pluk mij’, roepen ze over de verlaten straat. Korte tijd later staan ze op tafel, naast pen en papier en mijn camera.
Ik maak een mindmap met de narcissen als uitgangspunt. Mijn eerste associaties schrijf ik er omheen: bloembollen, lente, vrolijk, enz. In de illustratie zijn die woorden geel gemarkeerd. Ieder woord roept weer nieuwe associaties op. De woorden die mij op dat moment het meest aanspreken worden verder uitgewerkt. De andere streep ik door. Bloembollen? Leuk, maar voor nu te zakelijk. Saffraan? Nee, dat zijn meeldraden van krokussen, niet van narcissen.
Lentefeest, eieren, kuikens, jong groen? Ja, daar word ik enthousiast van. Ieder jaar staat de natuur op uit de dorre wintergrond. Omdat het lentefeest voor mij ook verbonden is met het Bijbelverhaal over Pasen, de opstanding van Jezus, zie je dit ook terug in mijn mindmap: grot, steen, tuin, licht, vrouwen. In de vroege ochtend gingen twee vrouwen naar de tuin bij het graf van Jezus. Ze zagen dat de steen van het graf opzij geschoven was, en dat het graf leeg was. Dat leidde tot enige verwarring en ook tot ijverig zoeken. In mijn fantasie vallen de beelden van de zoekende vrouwen en de rondscharrelende pluchen kuikens over elkaar heen. Langzaam aan wordt duidelijk welke sfeer ik in mijn foto wil uitbeelden.
Ik verzamel de attributen: paaskuikentjes uit de supermarkt, eierdoppen van de ontbijttafel, een steen uit het tuincentrum, een grijs vaasje van de kringloopwinkel en een led-zaklampje uit de kast. Later komt er nog een elastiekje bij.
En dan komt het leukste deel: de realisatie. Eerst bedenk ik hoe ik de gewenste sfeer kan uitdrukken in beeld. Voorjaarslicht is helder en fris als van een koel-wit ledlampje (zaklampje, telefoon). De sfeer in de tuin is fris, maar ook intiem. Het moet daarom een gesloten compositie worden, een ballon van licht in een duisterder omgeving. De compositie moet hecht zijn, dus niet te veel verschillende kleuren en vormen, maar juist een herhaling van gelijksoortige kleuren en vormen. Omdat de aanwezigen close zijn met elkaar, hebben analoge kleuren de voorkeur. Maar hoe krijg ik een suggestie van die vrouwen erin? Zoekende en rondfladderende vrouwen in lange gewaden? Hoe krijg ik die beweging? Ik kom uit bij een S-curve. Zo’n curve moet er op zijn minst impliciet in zitten.
Op naar de ‘studio’. In dit geval is dat niet meer dan een tafel, een frame en een doek om er overheen te hangen. Ik start met de spil van het geheel, de narcissen, en fantaseer op de display van mijn camera een S-curve er omheen. Zo krijgen alle attributen hun plaats.
Nu nog even wachten tot het donker is.
Waarom heb je voor deze camera-instellingen gekozen?
Het vinden van de juiste belichting is een kwestie van uitproberen. Met de smalle lichtstraal van het zaklampje penseel ik over het stilleven. Waar wil ik licht en waar schaduw? Mijn hand met het lampje gaat heen en weer, hier wat minder, daar wat meer. Als mijn hand even door het beeld gaat is dat niet erg. Door de lange sluitertijd is zo’n korte beweging onzichtbaar. Wel belangrijk is het om ’t lampje zelf volledig buiten beeld te houden. Er zijn meerdere pogingen nodig om de belichting juist te doseren, beetje meer of minder afstand, sluitertijd wat langer of korter, diafragma wat groter of kleiner. Nu de hele scène door het licht geïsoleerd raakt van de omgeving, ervaar ik hem als teveel in zichzelf opgesloten. Zo zonder uitgang, zonder toekomst, is het geen echt lentefeest. Er moet iets speels toegevoegd worden, iets ‘opens’ waardoor je als kijker geraakt wordt. Een in stukken geknipt elastiekje wordt als wormpjes bij de drempel gelegd. De kuikens hebben het lekkere hapje al snel in de gaten. Met het naderen van de rand komen ze de kijker letterlijk tegemoet. Ik maak meerdere foto’s (in RAW-formaat). Tussendoor verplaats ik hier en daar nog een kuikentje of een stukje eierdop.
Als laatste bewerk ik de RAW-bestanden in Lightroom. Na een eerste selectie blijven er drie over. Die krijgen de gewenste uitsnede en balans, helderheid, schaduwen, verzadiging, enz. enz. Hoe komen de texturen uit de verf? De ruwheid van de steen, de rondingen van eierdoppen, de zachtheid van de kuikens, de onbevangen frisheid van de narcissen? Met een vergroting 1:1 op het scherm speur ik naar vlekjes en stofjes om weg te klonen. Tot slot maak ik de zwarten wat dieper. Na een paar dagen komt de definitieve versie vanzelf bovendrijven. De andere twee worden verwijderd.
Wat voor tip zou je andere fotografen willen geven als ze een vergelijkbare foto willen maken?
Improviseer met een donkere doek over een keukenstoel. Met een eenvoudig bosje bloemen dicht op elkaar, krijg je al snel een mooi resultaat. Chrysanten zijn superbloemen om mee te beginnen, zelfs kunst chrysanten van zijde zijn geschikt. Zorg dat het licht van alle kanten langs de bloemen gaat, zonder de donkere achtergrond te raken. Blijf met het licht cirkelende bewegingen maken, dat vermindert de kans op storende schaduwen.
Er zijn handige opvouwbare tafel studio’s te koop. Maar door de kleine afmetingen zijn de mogelijkheden daarmee beperkt. Ook heb je voor het rondgaan van je handen al gauw meer ruimte nodig. Met een vel soepel karton kan je ook heel goed een tafel studio inrichten (etalagekarton 380 gr/m2, kantoorboekhandel).
Zelf heb ik een handig en voordelig frame gevonden om aan een tafel te klemmen (Leen Bakker: Tafelklem ‘Ton’). De stof die ik er overheen hang is polyester (Texture/burlington, stoffenwebshop). Het is kreukarm, goedkoop en verkrijgbaar in heel veel kleuren.
Succes!
lid worden van de photo inspiration club?
Ben je op zoek naar een stok achter de deur? Of wil je meer met fotografie gaan doen, maar weet je niet waar je kunt beginnen? Bij de Photo Inspiration Club gaat alles over (samen) fotograferen. Wordt verrast met een maandelijkse uitdaging, daag jezelf uit door met anderen op stap te gaan of leer door te reageren en reacties terug te krijgen op je eigen foto’s! Meer informatie over onze fotoclub vind je via deze link.
